Praca za granicą

O pracę we Francji wcale nie jest tak łatwo. Kraj ten zmaga się ze stosunkowo wysokim bezrobociem, wynoszącym ok. 10%. Nic więc dziwnego, że – gdy pracy brakuje dla wielu Francuzów tamtejszy rząd wprowadził okres przejściowy na zatrudnianie cudzoziemców. Ma on trwać dwa lata (z możliwością przedłużenia nawet do pięciu) i w tym czasie Francuzi bardzo skrupulatnie kontrolować będą napływ zagranicznej siły roboczej na ich własny rynek. Nie oznacza to jednak, że możliwości zatrudnienia nie ma wcale. Największą szansę znalezienia dobrej posady mają te osoby, które po pierwsze znają język francuski, po drugie nie boją się ciężkiej pracy, a po trzecie… wszechobecnej biurokracji.

Co może zniechęcać do poszukiwań zatrudnienia we Francji, to skomplikowana i długotrwała procedura uzyskiwania odpowiednich zezwoleń. Chodzi oczywiście o pracę stałą, ponieważ zajęcia sezonowe, gdy pobyt nie przekracza pół roku, są od wielu lat bardzo popularne i znacznie łatwiejsze do uzyskania. W tym przypadku wystarczy wyszukać odpowiednią ofertę, a pracodawca zgłosi chęć przyjęcia pod swoje skrzydła obcokrajowca do Dyrekcji Departamentu Pracy i Zatrudnienia (DDTEFP). Pracodawca może podpisywać umowy z jednostkami bądź całymi grupami pracowników.
By wyjechać do pracy sezonowej, oprócz umowy z pracodawcą i pozwolenia na pracę sezonową (oraz wizy, jeśli zamierzasz zostać dłużej niż 90 dni), musisz wykonać badania lekarskie w przychodni wskazanej przez ambasadę francuską.

Praca Sezonowa

Dla kogo: dla pracowników polskich firm oddelegowywanych do krótkotrwałej pracy we Francji
Dokumenty: wstępna umowa złożona przez francuskiego pracodawcę w DDTEFP, zobowiązanie do opuszczenia Francji po określonym czasie, kopia polskiej umowy o pracę i legitymacji ubezpieczeniowej
Karta pobytu i wiza długoterminowa: niepotrzebne

Zarobki we Francji
Francuzi wprowadzili pojęcie płacy minimalnej odnośnie przepracowanej godziny (7,19 euro). Co roku oczywiście ta suma może nieznacznie się zmieniać w zależności od aktualnej sytuacji ekonomicznej kraju. Generalnie Twoja stała pensja zależeć będzie od umowy, jaką wynegocjujesz z pracodawcą, jednak nie wolno mu zejść poniżej stawki minimalnej lub w żaden sposób Cię dyskryminować (np. ze względu na płeć czy kraj pochodzenia).
W razie nadgodzin czy przepracowanych dni teoretycznie wolnych należą Ci się dodatki pieniężne, premie zaś lub podwyżki – w zależności od uznania pracodawcy. Jeśli będąc już we Francji zapragniesz dowiedzieć się więcej o tamtejszym prawie, możesz skorzystać z infolinii francuskiego resortu pracy (0 825 347 347).

Możliwości jest wiele
Ograniczenia ograniczeniami, jednak są takie zajęcia, które zwolniono ze szponów francuskiej biurokracji. Znacznie łatwiej mają modele i artyści. Dwuletni (bądź – odpukać – pięcioletni) okres przejściowy ani trochę ich nie dotyczy. Co więcej, przed wyjazdem nie muszą robić badań lekarskich. Wizę (jeśli pobyt będzie trwać dłużej niż 90 dni) uzyskają stawiając się osobiście w konsulacie wraz z otrzymanym wcześniej kontraktem, zaś medyka będą mogli odwiedzić po przyjeździe do Francji.

Francuskich wiz już od dwóch lat nie potrzebują stażyści. Mają oni jednak obowiązek zgłoszenia się do prefektury policji w wybranym przez nich regionie w celu uzyskania karty pobytu. Osoby studiujące na francuskich uczelniach również mogą co nieco dorobić, jednak ich praca nie może przekraczać dwudziestu godzin tygodniowo.

Kogo poszukują Francuzi?
Wróćmy jednak do zajęć stałych. Jak już wspomniałam, w ciągu dwóch najbliższych lat ciężko będzie znaleźć pracę ciekawą i opłacalną (we Francji jest bardzo drogo!). Francuzi nie gardzą jednak polskimi specjalistami średniego szczebla. Istnieje więc spore prawdopodobieństwo, że pracę znajdą budowlańcy (malarze, dekarze, kafelkarze, tynkarze, itd.) oraz kierowcy. Zapotrzebowanie jest także na lekarzy i pielęgniarki oraz pracowników opieki społecznej. Niestety – nawet wysokiej klasy specjaliści z zakresu medycyny nie mogą liczyć na ulgowe traktowanie. Francuzi wymagają bowiem, by udowodnili swą wiedzę nostryfikując w ich kraju zdobyte w Polsce dyplomy.

Pracować i podróżować
Inną możliwość stanowią programy typu work and travel, czyli „pracuj i podróżuj”. Wyjazdy takie adresowane są do młodych ludzi, którzy ukończyli 18. rok życia, chcą poznać francuską kulturę i tamtejszy rynek pracy, jak również podszlifować język. Zatrudniani są najczęściej przy prostych pracach (w gastronomii, turystyce, itd.), nie mogą natomiast podejmować się zajęć, które we Francji wymagają zdania egzaminów państwowych. Do takich należą na przykład dziennikarstwo czy architektura.

Przyznawane w tym programie pozwolenie na pracę (Autorisation Provisoire de Travail) ważne jest trzy miesiące bez możliwości przedłużenia. Z programu typu work and travel skorzystać mogąjedynie studenci studiów dziennych i to tylko ci, którzy sąjuż po pierwszym roku, ale nie ukończyli jeszcze przedostatniego. Muszą znać język w stopniu umożliwiającym komunikację i wpłacić na rzecz organizatora wyjazdu ok. 550 dolarów amerykańskich. Trudno więc spodziewać się, by nawet po trzech miesiącach pobytu we Francji, można było zarobić na mieszkanie i samochód…