Legalna praca we Francji – formalności

Załóżmy teraz, że znalazłeś we Francji interesującą Cię ofertę pracy. Co dalej? Gdy porozumiesz się z pracodawcą, początkowo wszystko w jego rękach. Musi on wystąpić do DDTEFP z wnioskiem o pozwolenie na zatrudnienie obcokrajowca i stosownym uzasadnieniem tego wniosku. To nie wszystko. Urząd sprawdzi następnie, czy na oferowane Ci miejsce pracy naprawdę nie ma specjalisty z francuskim obywatelstwem. Jeśli taki się znajdzie – przepadłeś, jeśli nie – „przechodzisz” dalej.

Twój przyszły francuski pracodawca będzie musiał Cię „wykupić”. Tamtejsze Biuro Migracji Międzynarodowej (OMI) pobiera bowiem bardzo wysokie opłaty za zatrudnianie obcokrajowców. Uwaga – w zależności od porozumienia z pracodawcą może się zdarzyć, że należnością tą (zazwyczaj ok. 1000 euro) obciążone zostanie Twoje konto. Niestety…

Teczka pełna dokumentów

Idźmy dalej. DDTEFP musi otrzymać następujące dokumenty: umowę o pracę (cztery egzemplarze), zobowiązanie do uiszczenia opłaty na rzecz Biura Migracji Międzynarodowej, szczegółowe informacje na temat Twojego zakwaterowania podczas pobytu we Francji, komplet fotografii paszportowych, ewentualnie świadectwa i dyplomy potwierdzające Twoje kwalifikacje, a nawet… dwie koperty ze znaczkami i wypisanym już Twoim adresem. Być może potrzebne będą również życiorys i list motywacyjny, rzecz jasna w języku francuskim (tłumaczenia tylko przysięgłe!).

Według francuskiego prawa nie wolno Ci wyjechać do Francji i dopiero na miejscu ubiegać się o pozwolenie na pracę (chyba, że masz już uregulowany status prawny i jesteś już we Francji -wtedy dokumenty w DDTEFP składasz sam). Oznacza to, że wszystkich formalności musisz dopełnić jeszcze przed wyjazdem. Komplet dokumentów złóż w oddziale Biura Migracji Międzynarodowej, który mieści się w Warszawie. Decyzja w sprawie przyznania Ci lub nie zezwolenia na pracę powinna zapaść maksymalnie w ciągu ośmiu tygodni. Jeśli zostaniesz zakwalifikowany, OMI wyśle Cię na badania lekarskie.

Wizę pobytową (ważną zazwyczaj trzy miesiące) i pozwolenie na pracę uzyskasz w ambasadzie. Pamiętaj, że po przyjeździe do Francji musisz wystąpić o kartę pobytu lub wizę długoterminową (long sejour) – zrób to nie później niż po dwóch miesiącach od Twojego przyjazdu. Na znalezienie stałego zakwaterowania francuskie prawo daje Ci trzy miesiące. Bardzo ważna informacja – ponieważ jako pracownik będziesz traktowany na równi z Francuzami, przysługuje Ci tamtejsze ubezpieczenie społeczne.

Francuskie prawo pracy

Składki na ubezpieczenie społeczne: płacone przez pracodawcę (ok. 40%)

Urlop: 2,5 dnia za każdy przepracowany miesiąc, rocznie – minimum pięć tygodni

Urlop macierzyński: osiem tygodni

Emerytura: mężczyźni i kobiety- po ukończeniu 60. roku życia (świadczenia emerytalne przysługują tym osobom, od których składki uiszczane były przez 160 kwartałów

Kariera we Francji

Okres przejściowy: dwa lata (z możliwością przedłużenia o kolejne trzy)

Porozumienie z Polską w sprawie zatrudnienia: tylko w sprawie pracowników sezonowych i stażystów

Stosunek do obcej siły roboczej: niechętny, o ile nie jest to praca sezonowa bądź zajęcie, którego nie chce wykonywać żaden Francuz

Szansa na znalezienie stałej pracy: granicząca z cudem

Praca dla studentów: studenci, stażyści, naukowcy… mile widziani (staże dla 18-30-latków trwają zazwyczaj rok z możliwością przedłużenia; każdego roku może wyjechać maksymalnie tysiąc osób); ogłoszeń najlepiej szukać w miasteczkach akademickich

Znajomość języka: francuski przynajmniej w stopniu podstawowym (po angielsku Francuzi mówią bardzo słabo); czym lepsza znajomość francuskiego, tym większa szansa na dobrą pracę

Wysokość zarobków: minimum – 7,19 euro za godzinę, 1090,48 euro za miesiąc (tydzień pracy = 35 godzin); sekretarka – ok. 2400 euro miesięcznie, informatyk – ok. 2300 euro, sprzedawca – ok. 1500 euro, kasjerka – ok. 1200 euro

Dodatkowe informacje: Przedstawicielstwo Biura Migracji Międzynarodowej przy Ambasadzie Republiki Francji w Warszawie (Mission de 1’Office des Migration Internationa-les pour la Pologne) – Warszawa, ul. Puławska 17, tel.: (022) 529 31 87 lub 86, fax: (022) 529 31 83, www.omi.social.fr

Wysokie koszty utrzymania we Francji

Jeśli załatwisz sobie pracę w Paryżu bądź innym dużym francuskim mieście, musisz liczyć się ze stosunkowo najwyższymi kosztami utrzymania. Zasady w przypadku zakwaterowania są w metropoliach takie same, jak w całej Europie – im bliżej centrum, tym drożej. Najlepiej jest więc pomyśleć o wynajęciu albo pokoju, albo też o znalezieniu współlokatorów i sprawiedliwym podziale kosztów (choć ta opcja, gdy nie ma się we Francji znajomych, może być do zrealizowania co najmniej trudna). W najlepszej sytuacji są pracownicy sezonowi – tym bowiem pracodawca zazwyczaj zapewnia jako taki nocleg.

Ogłoszenia o mieszkaniach do wynajęcia zamieszczane są regularnie w krajowej lub lokalnej prasie, można także zdać się na pomoc agentów biur nieruchomości. Wynajmując mieszkanie pamiętaj o podpisaniu stosownej umowy. Francuzi zazwyczaj szukają lokatorów na dłuższe, nawet kilkuletnie okresy.

Obowiązuje miesięczny (choć czasem trzymiesięczny) okres wypowiedzenia. Trzeba się ponadto liczyć z koniecznością wpłacenia kaucji, standardowo w wysokości jedno – lub dwumiesięcznego czynszu, oraz – w przypadku korzystania z usług biura nieruchomości – dodatkowych opłat.

Jak już zostało wspomniane, nie potrzebujesz zezwolenia na pobyt, jeśli zamierzasz pozostać we Francji krócej niż trzy miesiące. W innym przypadku w ciągu 90 dni musisz złożyć w najbliższym komisariacie policji bądź w urzędzie miejskim wniosek o przyznanie Ci zezwolenia na pobyt. Do tego celu potrzebny Ci będzie ważny paszport lub dowód osobisty, trzy zdjęcia paszportowe oraz umowa podpisana z właścicielem wynajmowanego mieszkania (bądź inny dowód, że masz dach nad głową). Jeśli masz już pracę, musisz przynieść ze sobą zaświadczenie o zatrudnieniu podpisane przez Twojego francuskiego szefa.

Kwestie mieszkaniowe

Obowiązek meldunkowy: w przypadku pobytu przekraczającego 90 dni

Karta pobytu: konieczna (do „nabycia” w lokalnej prefekturze)

Dokumenty: ważny paszport lub dowód osobisty, trzy zdjęcia paszportowe, umowa podpisana z właścicielem wynajmowanego mieszkania, kontrakt pracowniczy

Możliwości zamieszkania: w przypadku prac sezonowych najtaniej jest w schroniskach młodzieżowych i hotelach robotniczych; wyjeżdżając do pracy stałej można pomyśleć o wynajęciu mieszkania; w przypadku niektórych zajęć (np. au pair) zakwaterowanie zapewnia pracodawca



Zobacz podobne

  • Legalna praca w Szwecji, formalności
  • Praca sezonowa we Francji
  • Praca w Portugalii
  • Legalna praca we Włoszech, formalności
  • Dokumenty, pieniądze, formalności do pracy
  • Praca we Francji
  • Legalna praca w Belgii – formalności, mieszkanie
  • Written by:

    4 Responses to “Legalna praca we Francji – formalności”

    1. 09-02-2010 at 17:32, janusz says:

      nie musisz miec pozwolenia na pobyt we francji jestes w unii europejskiej francuzi absolutnie tego nie wymagaja i maja to gdzies .znajomosc francuskiego dobra rzecz placa dobrze ;zgadzaj sie tylko na prace legalna .dostaniesz kontrakt terminowy (najdluzej szesc miesiecy) a potem bezterminowy .wyrob sobie carte vitale(ksiazeczka zdrowia)musisz miec konto bankowe we francji (wyrobisz sobie jak dostaniesz kontrakt) oplac sobie ubezpieczeniezdrowotne.twoje oplaty max60euro ubezpieczenie zdrowotne(miesiecznie)(50euroubezpieczenie samochod miesiecznie)itp zarobisz na poczatek 1200euro

    2. 04-07-2010 at 13:59, robert says:

      witam chaiłbym podjac prace

    3. […] – Strona Glowna, Prawo Pracy W Ue http://europa.eu/youth/working/index…f809665c2e14TR Legalna praca we Francji – formalności | Praca za granicą Przede wszystkim , aby móc podjąć legalną pracę należy mieć zameldowanie we Francji i […]

    4. 09-01-2011 at 20:27, jarek says:

      Za http://gazetapraca.pl/gazetapraca/1,67733,7135754,Formalnosci__Co_powinnismy_wiedziec_przed_wyjazdem.html – ktos tu gada glupoty…

      Od dnia 1 lipca 2008 Polacy mają wolny dostęp do francuskiego rynku pracy. Oznacza to, że pracodawca zatrudnia obywatela polskiego według takich samych zasad, co obywatela francuskiego. Wobec powyższego, pracodawca nie musi starać się o pozwolenie na pracę, ani uiszczać OFII (były ANAEM) żadnych opłat z tytułu zatrudniania obywateli polskich. Pracownicy nie są już zobowiązani do badań lekarskich w OFII, ani do uregulowania opłaty za przedłużenie zgody na pracę. Obywatele Polski nie muszą posiadać ani pozwolenia na pracę, ani karty pobytu. Decyzja ta unieważniła umowy dwustronne zawarte w sprawie wymiany młodych pracowników, w tym umowę francusko-polską z 1990 roku.

    Leave a Reply

    XHTML: You can use these tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>

    *
    = 5 + 8