Załóżmy teraz, że znalazłeś we Francji interesującą Cię ofertę pracy. Co dalej? Gdy porozumiesz się z pracodawcą, początkowo wszystko w jego rękach. Musi on wystąpić do DDTEFP z wnioskiem o pozwolenie na zatrudnienie obcokrajowca i stosownym uzasadnieniem tego wniosku. To nie wszystko. Urząd sprawdzi następnie, czy na oferowane Ci miejsce pracy naprawdę nie ma specjalisty z francuskim obywatelstwem. Jeśli taki się znajdzie – przepadłeś, jeśli nie – „przechodzisz” dalej.
Twój przyszły francuski pracodawca będzie musiał Cię „wykupić”. Tamtejsze Biuro Migracji Międzynarodowej (OMI) pobiera bowiem bardzo wysokie opłaty za zatrudnianie obcokrajowców. Uwaga – w zależności od porozumienia z pracodawcą może się zdarzyć, że należnością tą (zazwyczaj ok. 1000 euro) obciążone zostanie Twoje konto. Niestety…
Teczka pełna dokumentów
Idźmy dalej. DDTEFP musi otrzymać następujące dokumenty: umowę o pracę (cztery egzemplarze), zobowiązanie do uiszczenia opłaty na rzecz Biura Migracji Międzynarodowej, szczegółowe informacje na temat Twojego zakwaterowania podczas pobytu we Francji, komplet fotografii paszportowych, ewentualnie świadectwa i dyplomy potwierdzające Twoje kwalifikacje, a nawet… dwie koperty ze znaczkami i wypisanym już Twoim adresem. Być może potrzebne będą również życiorys i list motywacyjny, rzecz jasna w języku francuskim (tłumaczenia tylko przysięgłe!).
Według francuskiego prawa nie wolno Ci wyjechać do Francji i dopiero na miejscu ubiegać się o pozwolenie na pracę (chyba, że masz już uregulowany status prawny i jesteś już we Francji -wtedy dokumenty w DDTEFP składasz sam). Oznacza to, że wszystkich formalności musisz dopełnić jeszcze przed wyjazdem. Komplet dokumentów złóż w oddziale Biura Migracji Międzynarodowej, który mieści się w Warszawie. Decyzja w sprawie przyznania Ci lub nie zezwolenia na pracę powinna zapaść maksymalnie w ciągu ośmiu tygodni. Jeśli zostaniesz zakwalifikowany, OMI wyśle Cię na badania lekarskie.
Wizę pobytową (ważną zazwyczaj trzy miesiące) i pozwolenie na pracę uzyskasz w ambasadzie. Pamiętaj, że po przyjeździe do Francji musisz wystąpić o kartę pobytu lub wizę długoterminową (long sejour) – zrób to nie później niż po dwóch miesiącach od Twojego przyjazdu. Na znalezienie stałego zakwaterowania francuskie prawo daje Ci trzy miesiące. Bardzo ważna informacja – ponieważ jako pracownik będziesz traktowany na równi z Francuzami, przysługuje Ci tamtejsze ubezpieczenie społeczne.
Francuskie prawo pracy
Składki na ubezpieczenie społeczne: płacone przez pracodawcę (ok. 40%)
Urlop: 2,5 dnia za każdy przepracowany miesiąc, rocznie – minimum pięć tygodni
Urlop macierzyński: osiem tygodni
Emerytura: mężczyźni i kobiety- po ukończeniu 60. roku życia (świadczenia emerytalne przysługują tym osobom, od których składki uiszczane były przez 160 kwartałów
Kariera we Francji
Okres przejściowy: dwa lata (z możliwością przedłużenia o kolejne trzy)
Porozumienie z Polską w sprawie zatrudnienia: tylko w sprawie pracowników sezonowych i stażystów
Stosunek do obcej siły roboczej: niechętny, o ile nie jest to praca sezonowa bądź zajęcie, którego nie chce wykonywać żaden Francuz
Szansa na znalezienie stałej pracy: granicząca z cudem
Praca dla studentów: studenci, stażyści, naukowcy… mile widziani (staże dla 18-30-latków trwają zazwyczaj rok z możliwością przedłużenia; każdego roku może wyjechać maksymalnie tysiąc osób); ogłoszeń najlepiej szukać w miasteczkach akademickich
Znajomość języka: francuski przynajmniej w stopniu podstawowym (po angielsku Francuzi mówią bardzo słabo); czym lepsza znajomość francuskiego, tym większa szansa na dobrą pracę
Wysokość zarobków: minimum – 7,19 euro za godzinę, 1090,48 euro za miesiąc (tydzień pracy = 35 godzin); sekretarka – ok. 2400 euro miesięcznie, informatyk – ok. 2300 euro, sprzedawca – ok. 1500 euro, kasjerka – ok. 1200 euro
Dodatkowe informacje: Przedstawicielstwo Biura Migracji Międzynarodowej przy Ambasadzie Republiki Francji w Warszawie (Mission de 1’Office des Migration Internationa-les pour la Pologne) – Warszawa, ul. Puławska 17, tel.: (022) 529 31 87 lub 86, fax: (022) 529 31 83, www.omi.social.fr
Wysokie koszty utrzymania we Francji
Jeśli załatwisz sobie pracę w Paryżu bądź innym dużym francuskim mieście, musisz liczyć się ze stosunkowo najwyższymi kosztami utrzymania. Zasady w przypadku zakwaterowania są w metropoliach takie same, jak w całej Europie – im bliżej centrum, tym drożej. Najlepiej jest więc pomyśleć o wynajęciu albo pokoju, albo też o znalezieniu współlokatorów i sprawiedliwym podziale kosztów (choć ta opcja, gdy nie ma się we Francji znajomych, może być do zrealizowania co najmniej trudna). W najlepszej sytuacji są pracownicy sezonowi – tym bowiem pracodawca zazwyczaj zapewnia jako taki nocleg.
Ogłoszenia o mieszkaniach do wynajęcia zamieszczane są regularnie w krajowej lub lokalnej prasie, można także zdać się na pomoc agentów biur nieruchomości. Wynajmując mieszkanie pamiętaj o podpisaniu stosownej umowy. Francuzi zazwyczaj szukają lokatorów na dłuższe, nawet kilkuletnie okresy.
Obowiązuje miesięczny (choć czasem trzymiesięczny) okres wypowiedzenia. Trzeba się ponadto liczyć z koniecznością wpłacenia kaucji, standardowo w wysokości jedno – lub dwumiesięcznego czynszu, oraz – w przypadku korzystania z usług biura nieruchomości – dodatkowych opłat.
Jak już zostało wspomniane, nie potrzebujesz zezwolenia na pobyt, jeśli zamierzasz pozostać we Francji krócej niż trzy miesiące. W innym przypadku w ciągu 90 dni musisz złożyć w najbliższym komisariacie policji bądź w urzędzie miejskim wniosek o przyznanie Ci zezwolenia na pobyt. Do tego celu potrzebny Ci będzie ważny paszport lub dowód osobisty, trzy zdjęcia paszportowe oraz umowa podpisana z właścicielem wynajmowanego mieszkania (bądź inny dowód, że masz dach nad głową). Jeśli masz już pracę, musisz przynieść ze sobą zaświadczenie o zatrudnieniu podpisane przez Twojego francuskiego szefa.
Kwestie mieszkaniowe
Obowiązek meldunkowy: w przypadku pobytu przekraczającego 90 dni
Karta pobytu: konieczna (do „nabycia” w lokalnej prefekturze)
Dokumenty: ważny paszport lub dowód osobisty, trzy zdjęcia paszportowe, umowa podpisana z właścicielem wynajmowanego mieszkania, kontrakt pracowniczy
Możliwości zamieszkania: w przypadku prac sezonowych najtaniej jest w schroniskach młodzieżowych i hotelach robotniczych; wyjeżdżając do pracy stałej można pomyśleć o wynajęciu mieszkania; w przypadku niektórych zajęć (np. au pair) zakwaterowanie zapewnia pracodawca
4 Responses to “Legalna praca we Francji – formalności”
Leave a Reply