Molestowanie, zastraszanie, tworzenie wrogiej atmosfery, niewłaściwy sposób zwolnienia z pracy to działania niezgodne z prawem. Od 18 stycznia obowiązują nowe przepisy prawa pracy. Dostosowano je do regulacji unijnych. Dyskryminacja, czyli nierówne traktowanie pracowników ze względu na wiek, płeć, religię, niepełnosprawność, pochodzenie, przynależność związkową, sposób zatrudnienia, itp. jest zakazana. Zabronione jest zarówno dyskryminowanie bezpośrednie, jak i pośrednie.
Dyskryminowanie bezpośrednie ma miejsce wtedy, gdy pracownik jest z wymienionych przyczyn traktowany mniej korzystnie niż inni w podobnej sytuacji. Natomiast za dyskryminację pośrednią uznaje się tworzenie pozornie neutralnych kryteriów, które powodują szczególnie niekorzystną sytuację pewnej grupy osób. Np. kryteriów awansu, których pracownik nie może spełnić, gdyż nie ma odpowiednich kwalifikacji i nie zdąży ich uzyskać w ustalonym terminie, albo ma za dużo lat.
Jeśli twój szef nie wysyła cię na szkolenia podnoszące kwalifikacje, bo np. jesteś starsza od innych pracowników, to też dyskryminacja Nie można jednak mówić o dyskryminacji wtedy, gdy kryteria stawiane przez szefa są obiektywnie uzasadnione, np. potrzebami firmy.
Dyskryminacją jest także zachęcanie do dyskryminowania innych. Gdyby np. kierownik zakładu sugerował, aby twój bezpośredni przełożony uprzykrzał ci życie, to również może być uznany za winnego dyskryminacji – nawet jeśli osobiście nic ci nie zrobił.
Molestowanie w pracy
Znacznie szerzej niż dotychczas nowe przepisy traktują molestowanie w pracy, czyli każde zachowanie mające na celu naruszenie godności pracownika i stworzenie wobec niego zastraszającej, wrogiej, poniżającej, upokarzającej albo uwłaczającej atmosfery. Nie może być więc tak, iż szef ciągle niesłusznie krytykuje twoją pracę, wydaje polecenia w obraźliwej formie czy np. nieustannie przypomina ci, że zostaniesz wyrzucona, jeśli się nie podporządkujesz. Niedopuszczalne jest też, aby szef opowiadał innym pracownikom swoje przypuszczenia, np. co do niesolidności koleżanki, powtarzał negatywne opinie o niej, krążące jako plotki. Wszystko to może zostać uznane za molestowanie. Sprawcą molestowania może być nie tylko przełożony, ale i kolega (koleżanka).
Dwuznaczne podteksty
Molestowanie seksualne odnosi się do płci pracownika. Może to być niepożądane zachowanie, wypowiedzi (a nawet spojrzenia) o charakterze seksualnym, kierowane wprost do osoby molestowanej lub do jej kolegów z pracy.
Gdy mówisz: Nie!
Jeśli podejmiesz walkę z molestowaniem, szef nie może wyciągnąć wobec ciebie żadnych negatywnych konsekwencji. Nawet jeśli udowodni, że akceptowałaś jego niedozwolone zachowania, nie będzie to miało żadnego znaczenia. Chronieni są też pracownicy, którzy byli świadkami molestowania. Nie możesz też zostać zwolniona, bo np. broniłaś innego, molestowanego pracownika czy świadczyłaś w sądzie przeciwko pracodawcy w sprawie o dyskryminację.
Co można zrobić?
Jeśli jesteś prześladowana w pracy, możesz zwrócić się do przełożonego twojego szefa lub związków zawodowych. Pracodawca ma bowiem obowiązek chronić cię przed tymi działaniami. Jeśli to nic nie da, warto zwrócić się do Państwowej Inspekcji Pracy. Możesz też wnieść do sądu pracy sprawę np. o odszkodowanie lub przywrócenie do pracy (jeśli ją straciłaś). Pamiętaj: to pracodawca musi udowodnić, że nie doszło do dyskryminacji. Prawo pracy nie określa maksymalnej wysokości odszkodowania. Dostaniesz jednak nie mniej niż wynagrodzenie minimalne (teraz 1276 zł).
Niekiedy molestowanie przyjmuje formy, które podlegają przepisom prawa karnego. Możesz wtedy zawiadomić prokuraturę lub policję o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Molestującemu grozi kara pozbawienia wolności do lat trzech. DzU z 2008 r., nr 21. poz. 94, ze zm.
Leave a Reply