Praca za granicą

Ilość niezbędnych dokumentów do zgromadzenia przed wyjazdem do pracy za granicą jest całkiem spora. Osobom udającym się za granicę radzi się zazwyczaj, by przygotowali również kserokopie dokumentów oraz by trzymali je w innym miejscu niż oryginały. W razie kradzieży czy zagubienia oryginalnych dokumentów, te skserowane mogą nam znacznie ułatwić życie, gdy w poszukiwaniu pomocy udamy się do polskiej ambasady na obczyźnie. Podobnie rzecz ma się z pieniędzmi. Jeśli zamierzasz wziąć ze sobą większą sumę, nie trzymaj całości w portfelu – podziel pieniądze na drobne kwoty i poupychaj w różnych, trudno dostępnych dla złodzieja miejscach.

Przepustka do raju

Podstawowym dokumentem, bez jakiego ani rusz, jest paszport, który musi być ważny dłużej niż trwać będzie Twój pobyt za granicą. Jeśli nie masz paszportu bądź jego ważność niedługo wygaśnie, udaj się do najbliższego urzędu paszportowego, wypełnij odpowiedni wniosek, naklej znaczek skarbowy, dołącz cztery zdjęcia i zapłać za wydanie dokumentu. Paszport otrzymasz maksymalnie przed upływem półtora miesiąca. Gdy będziesz odbierać nowy dokument, nie zapomnij o dowodzie osobistym oraz o starym paszporcie do zwrotu. Pamiętaj, że znacznie dłużej czeka się na paszport w gorącym okresie urlopowym.

W zależności od tego, do jakiego państwa się wybierasz, może być Ci potrzebne pozwolenie na wykonywanie pracy oraz – w przypadku pobytów dłuższych niż 90 dni – zezwolenie na pobyt. Zwróć uwagę, że co kraj, to obyczaj. W Danii na przykład potrzebne Ci będzie zezwolenie na pobyt z prawem do pracy, a we Włoszech karta pobytowa pracy. W kwestii procedur związanych z pobytem i pracą, nie ma wspólnego unijnego prawa. Każde państwo kieruje się własnymi zasadami. Jedne są niezwykle skomplikowane (chociażby we Francji), inne zaś sprzyjają zatrudnianiu pracowników z nowo przyjętych państw członkowskich (na przykład w Wielkiej Brytanii).

Trudno jest w tym zakresie dokonać jednoznacznego podsumowania. Innymi prawami kierują się bowiem wyjazdy do prac sezonowych, gdy zazwyczaj niepotrzebne jest pozwolenie na pobyt (a w niektórych przypadkach nawet zezwolenie na pracę). Zdecydowanie więcej procedur i biurokracji napotkamy przy wyjazdach do pracy stałej.

W większości unijnych krajów uprzywilejowane są pielęgniarki i przedstawiciele tych zawodów, które w danym państwie nie cieszą się zbytnim powodzeniem lub charakteryzują się sporymi brakami kadrowymi. Pracownikom szczególnie „pożądanym” zazwyczaj upraszcza się procedury. Podobnie jest w przypadku tych osób, które w unijnym kraju chciałyby założyć własną firmę, a w dodatku zatrudnić „miejscowych”.

Wszystko kosztuje

Jako obywatele Unii Europejskiej nie potrzebujemy wiz, natomiast-jak już wspomniałam – w przypadku pobytów przekraczających trzy miesiące należy uzyskać stosowne zezwolenie. Niektóre państwa pozwalają na staranie się o ten dokument już na miejscu, inne żądają, by wystąpić o pozwolenie jeszcze w Polsce. Każdy kraj daje ponadto obywatelowi nowo przyjętego kraju unijnego określony czas na czynne poszukiwanie pracy. Maksymalnie jest to sześć miesięcy, jednak należy pamiętać, że w tym czasie trzeba mieć pieniądze, aby gdzieś zamieszkać i móc się utrzymać. Niektóre państwa mogą bowiem prosić o stosowne zaświadczenie, na przykład wyciąg z konta bankowego.

Dokumenty potrzebne do podjęcia pracy za granicą trzeba będzie najpewniej przetłumaczyć na język kraju, do którego się wybierasz. Tłumaczenie musi być oczywiście przysięgłe, a to wydatek rzędu 28-35 zł za stronę (tłumaczy przysięgłych szukaj w książce telefonicznej lub w Internecie, możesz też po ich listę wybrać się do najbliższego sądu). Może się zdarzyć, że niektóre tłumaczenia trzeba będzie potwierdzić notarialnie (chodzi o ich zgodność z oryginałem) – zapłacisz za to do 8 zł za stronę. Być może tłumaczenie trzeba będzie uwierzytelnić w ambasadzie, co kosztuje średnio 20 zł za stronę.

Inne dokumenty, jakie mogą być Ci potrzebne, to zaświadczenie o niekaralności (wydawane przez Główny Rejestr Skazanych za 50 zł), badania lekarskie (przychodnię i lekarza najczęściej wskazuje ambasada), ewentualnie prawo jazdy.